Ἤδη ἀπὸ τὴν πρώτη σκηνὴ τῆς πρώτης πράξης, ὁ ἀναχωρητὴς Alceste, σὰν ἄλλη σωκρατικὴ ἀλογόμυγα, τσιμπᾷ μὲ τὸ φαρμακερὸ κεντρί του τὸν φίλο του Philinte καὶ συνεκδοχικὰ τὴν γαλλικὴ κοινωνία τῆς ἐποχῆς του:
Je verrai dans cette plaiderie,
Si les hommes auront assez d’effronterie,
Seront assez méchants, scélérats, et pervers,
Pour me faire injustice aux yeux de l’univers.Je voudrais, m’en coutât-il grand’chose,
Pour la beauté du fait, avoir perdu ma cause.
Καὶ ὁ Κώστας Βάρναλης μεταφράζει:
Ἡ δίκη αὐτὴ θὰ δείξῃ, ἂν θὰ βρεθοῦνε
ἄνθρωποι τόσο ἀδιάντροποι καὶ τόσο
παράνομοι, κακοὶ καὶ διεστραμμένοι,
ὥστε μπροστὰ στὰ μάτια ὅλου τοῦ κόσμου
νὰ μ’ ἀδικήσουν.Θὰ ‘θελα (κι ἂς το πλήρωνα βαριὰ)
νὰ χάσω αὐτὴ τὴ δίκη, γιὰ νὰ νιώσω
τὴν ὀμορφιὰ τῆς ἀδικίας…
Πολὺ φοβᾶμαι, ὅμως, ὅτι ὁ Alceste πόρρω ἀπέχει ἀπὸ τὸν μακροχρόνια ἄρρωστο Σωκράτη καὶ ὅτι θὰ ἔχῃ τὴν τύχη τοῦ γέρου ἀπὸ τὸν διάσημο μῦθο του Αἰσώπου:
Ὁ γέρος καὶ ὁ Θάνατος
Ἦταν μιὰ φορὰ ἕνας γέρος ποὺ εἶχε κόψει ξύλα καὶ τὰ κουβαλοῦσε, κάνοντας πολὺ δρόμο μὲ τὰ πόδια. Σὲ κάποια στιγμή, λοιπόν, αἰσθάνθηκε τέτοια κόπωση ἀπὸ τὸ περπάτημα, ποὺ ἄφησε κάτω τὸ φορτίο του καὶ ἀναφώνησε: «Ἀμάν, νὰ βρῶ τὸν θάνατο νὰ ἡσυχάσω!». Ἀμέσως τότε ἐμφανίστηκε ὁ Θάνατος καὶ ρώτησε τὸν γέρο τί τὸν θέλει καὶ τὸν φωνάζει. «Ἆ, τίποτε», εἶπε ὁ γέρος, «σὲ ἤθελα ἁπλῶς νὰ σηκώσῃς τοῦτο ἐδῶ τὸ φορτίο».
Be careful what you wish for, stranger, lest it come true!
5/5.